insanların bitkileri kurutup solumun yoluyla almaya başlamasıyla cereyan eden serüvenin en asil ve tahtını kaybetmeyen temsilcisi. çömlek gibi ağzı ve ince uzun ağızlığıyla binlerce tasarıma bürünmüştür. mısırda hiyerogliflerde, asyada çin kaynaklarında, amerikada kızılderililer ve cowboy(bizdeki çoban) gibi bir çok yansımada görürüz. sinema yada tiyatroda sanatçı karakterlerde kullanılır pek genelde. aslında her ne kadar, berke'nin, hasan'ın yada "pipo ne havalı ya" diyen kezban'ın sözleri olsa da pipo yaş ortalaması olarak 45 yaş üstüne hitap etmektedir. tütün ve ürünlerinin ağız, solunum yolu ve akciğer kanseri riskini arttırdığı tezi sunulduktan sonra ki bu 2. dünya savaşına tekabül ediyor kullanımı avrupada hızla düşmüştür. toplumda ağız tiryakisi olarak adlandırılan insanların tercihi. temizlemesi, tütünü yerleştirme aşaması, belirli zaman aralıklarıyla tekrardan ateşlendirilmesi buna gönül vermeden katlanılmayacak eylemler. öte yandan, ağız çevresinde bıraktığı keskin tat, dil uyuşması ve diş etlerine verdiği zararı da göz önünde bulundurursak gerçekten yaşlanmak lazım içmek için (benim hayattan bir beklentim kalmadı, bari kendimi keyfe vereyim) demenin en ağır kokulu yolu. tarihi olarak bu işi en güzel yapanlar aslında sağa sola tükürerek tütün çiğneyen cowboylar değil, oturduğu yerde dingin bir tavırla hüpleten kızılderililer sanırım dumanla haberleşmeyi tetikleyen icat da bu olabilir, ağzından yuvarlak çıkaran ilk kızılderiliyi merak ettim şu an. sonuç olarak, endüstriye inatla direnen ve hızlı yaşayan toplumu keyfe çağıran hobi, "hobi" yazınca aklıma pipo içen hobit bilbo baggins ve gandalf'ın duman yarışının gelmesi ayrı bir etki.
