globalleşen dünyanın toplaşan insanlarından bıkkınlıkla başlayan sitemdir bu duygusal insanın.
bir söz verdiğinde nedenli nedensiz sözünden dönmek hiç ayıp karşılanmıyor artık.
kimseye adam akıllı güvenemiyorsun. anında yarı yolda, hem de sırf keyfi bırakılabiliyorsun.
birkaç ay önce çok yakın iki arkadaşın küsmelerine tanık oldum. biri bir tepki vermiş diğeri onun tepkilerinden bıkmış bilmem ne biri yardımcı olmamış böyle şey olur muymuş bir de üstüne laf demiş falan filan abidikten şeyler. bu insanlar o günden beri de gerçekten hiç konuşmadılar. dün ikisinden de ayrı ayrı yardım istedim, aynı konuda. bakın olanlara:
önce birine gittim. dedim ki "derdim budur. sana da uyarsa cumartesi pazar nöbetlerimizi becayiş yapalım mı". "olmaz" dedi o kişi, uymaz bana dedi, gerekçesi ise şuydu: "cumartesi nöbet tutunca ertesi gün uyanmazsın ama pazar günü tutunca uyanırsın, istemem". zaten biz bu nöbetlerde gece 12den sonra horul horul uyuyoruz, istisnası yok. ama sabah uyanmanın derdine girmişti yine de. neyse dedim...
gerekçesi tamamen keyfiydi yani. benim nedenim onun hiç umurunda olmadı. halbuki tutulmadık bir nöbet değildi pazar nöbetleri. 1 yıldır ayda en az bir kez tuttuğu, alışkın olduğu bir eylemdi. ama keyfi buna engel oldu, yardımcı olmadı.
neyse dedim, kendince haklıdır. başka biriyle konuşmalıydım. bir başka pazar nöbetçi olan bir başka arkadaşımı aradım. tesadüf ki bu kişinin o bir anda bozuşup bir daha hiç konuşmadığı arkadaşıydı bu da. ona söyledim, olur mu dedim. tamam dedi.
ayarlayınca planlarımı yaptım. ve bugun akşam aramadı bile, sadece mesaj attı. ve nöbetlerini çok değiştirdiğini, aklının karıştığını, vazgeçtiğini söyledi. ben aradım. ama ben planımı yapmıştım dedim. hafta sonuna daha çok var, başkasını bulursun kafam karışıyor benim kusura bakma dedi.
ağzımı açamamıştım bir anda. nutkum tutuldu, ben olsam çok fena utanırdım. nasıl utanmamıştı ki?
işte insanlık top oldu. ufacık konuda o ufak aklı karışırmış da, ondan olmazmış, daha da hafta sonuna çok varmış...
diyeceğim şudur. hani nefret ediyor ya insanlar birbirlerinden, hem de bir anda. biri birine bişi demiş falan bir şeyler...
şimdi ne farkı var bu iki bozuşmuş kişinin birbirinden? zannediyoruz ki anlaşamayan insanlar farklıdırlar birbirlerinden, o yüzden anlaşamazlar. hayır! o kadar aynıdırlar ve o kadar vicdansızdırlar ki bu aynılığı başkasının üzerinde kendilerine karşı görünce kaldıramazlar, bu devirde anlaşamamanın yegane nedeni budur, aynılık, olumsuz aynılık....
düşünün ki bu kadar basit konuda bu kadar sözüne güvenilmez insanlar... bir de mühim bir konuda kuyruklarına basılır gibi olduğunu düşünün. bu insan dediğimiz globalleşmiş dünya canlıları, bir anda pençe çıkarırlar hiç düşünmeden. bitti insanlık, bitti ahlak. kimsesiz kaldık gençler, siz alışkınsınız da, biz biraz daha eskiler görmedik büyürken böyle şeyleri, şimdi gözümüze daha da batıyor.
