filmin bu kadar eleştirilmesi, bunca insanın antipatisini toplaması kill bill'den de hatta pulp fiction'dan da kült olabildiğinin göstergesi.
bu gün izlediğim filmden muhteşem hislerle çıktım. böylece taptığım 3. filmim oldu. belki tarantino sadece sinemasını seven birinin aradıklarını bulacağı bir film. salondan çıkan diğer kişilerde aynı ışığı göremedim. bu yorumlardan da aynı bakışları sezebiliyorum.
ilk yarıda gerçek gerilimi yaşadım. diyaloglar bir abartı veya apsürtlük içermeksizin günlük hayattan alınmış gibiydi ve eğlenceliydi. tarantino sırf bu ilk yarıda filmi terketmek isteyecek tiplere hitaben etikete korku türünü de yazdırmış iyi de etmiş ama sanırım yetmemiş. piyasada benim iğrenç ve saçma olanlar diye ikiye ayırdığım korku filmlerini izleyip güzelmiş dedikten sonra bu yapıma laf atmak kimseye düşmez.
2. yarı tam manasıyla harikaydı. "işte bu" dedim. onca aksiyon, tarantino sinemasına özgü şaşırtıcılık ve eğlence.
müzikler yine gayet iyi seçilmiş.
tarantino'nun önceki yapıtları gibi bir çok gönderme bulunmakta. en ilginçleri de tarantino'nun kendi filmlerine yaptılı göndermeler. kill bill'de reservoir dogs'a ve pulp fiction'a göndermeler vardı.hatta sin city'ye de kill bill'den başlı başına bir parça koprarıp vermişti* bunda da var.
(bkz: big kahuna burger) *
sondaki harkulade dayak sahnesi... *
kızlardan birinin twisted nerve çalan telefonu
ayrıca hastahanede 1 numaralı oğluyla konuşan şerif.
böylesine mutlu ayrıldığım bir film oldu. son soundtrack'i çok sevdim dinlemek istedim ama malum dvd değil. bill'i arayıp bulmuş 5 nokta avuç patlayan kalp tekniğiyle öldürmüş gibi mutlu oldum hafifledim.
