gayet güzel film. uzun zamandır bir filmin sonunda ağlamamıştım. saadet ışıl aksoy da rolüne yakışmış.
--spoiler--
filmin başlarında goyko, gemma'yı arkadaşlarıyla tanıştırır, hepsi çok eğlenceli, mutlu tiplerdir. birlikte dans ederler karda koştururlar. o an aralarında olmak istiyosunuz. ayrıca gemma, diego'nun neyini sevdi anlamadım. hiç sevmedim film boyunca. goyko daha iyiydi gemma.
film bir ara duraklıyor sıkıyor bazı yerleri, aska'nın dahil olmasıyla hareketleniyor. savaşın psikolojik boyutu ele alınıyor. aska'nın dövmesinin hikayesi de çok acı.
pietro'nun son sahnede sanki bir şeyler hissetmiş gibi aska'ya bakması akılda kalıyor.
