Sevgilim var ya, beni çok seviyor. Hem de dünyadaki her şeyden çok. Dersem inanmayın sakın. Benden daha çok sevdiği şey uyku. Onlarca defa beni uykuyla aldattı. Uyuyakalmışım lafını bana o kadar çok söyledi ki bu kelimeden nefret ediyorum artık. Geçenlerde, sabaha kadar bilgisayar başında oturup benim yanıma gelecekti, oturduk. Ben ders çalışacağım bahanesiyle bilgisayar başından kalktı. Madem dedim bende kalkayım bir iki saat uyurum. Arıyorum arıyorum açmıyor, açtığında uyku sersemi, sürekli ıngır cıngır kelimeler kullanıyor... Saat on beş de geldi.
Bu hafta çalıştığım yerde nöbetçiyim. Akşam saat yirmi iki ye çalışıyorum. Dolayısı ile görüşemiyoruz. Bana söz sabah erken kalkıp yanıma geleceğim dedi. Bu gün pazar çalışıyorum fakat işe biraz geç gidebileceğimi söyledim. Sırf onunla birazcık daha fazla vakit geçirebilmek için. Sabah yedi de uyandırdım, tekrar tekrar aradım. Sonunda açtı konuştuk. Tamam aşkım kalktım, uyandım dedi. Sonuç mu? uyuyakalmışım! Şu an için beni bu kelimeden daha fazla kızdıran bir kelime yok. Uykuyu benden daha çok seviyor buna artık eminim. Ben onu düşününce uyku muyku kalmıyor, anında gözlerim fal taşı gibi açılıyor, hemen hazırlanıyorum bir an önce ona kavuşmak için ama gel gör aynı ilgi alakayı göremiyor gibiyim. Bir daha böyle bir olay olursa çok sağlam kavga edeceğim.
