Hatırlıyorum morga gittiğimizde açtılar senin yüzünü ve ben senin daha gözlerine bile bakmadan;
O, küçüklüğümden beri çarpık olan bacaklarından,
Ağzının kenarındaki yaralardan,
Elinden tanıdım seni baba.
O an öyle bir haykırmıştım ki sen hayattayken bu kadar içten söylememiştim o bir tek kelimeyi.
Ama en trajiği de neydi biliyor musun baba?
Sen karanlıktan, yalnızlıktan çok korkardın ve senin en çok korktuğun şeyle başbaşa bıraktım seni o mezarda.
