baba sokak kokar. bazen takım elbisesinin içine gizlediği fıstıklı çikolata kokar. bazen rakı kokar, en sevdiğimde odur. yorgunluk kokar, koca bir çınar kokar, güven kokar. güven kokar mı? babada kokar işte. baba kokar.. bazen ihanet kokar, bazen günahlarını size sarılarak çıkarmaya çalışan insan kokar. gözyaşı kokar. özlem kokuyor şimdilerde.
giderken savurup attığı pijamasını koklayarak ağlamıştım ben. bazen çok ağladığımda ciğerlerimi sonuna kadar havayla doldururum onun kokusunu belki alırım belki beni sakinleştirir diye. yok gelmiyor o koku. sakinleştirmiyorda sizi hiç bir şey. öylece ağlıyorsunuz. yine kendinizi kendiniz avutuyorsunuz. o anda babanın saçınızı okşaması gerekirken siz kendi saçınızı yoluyorsunuz. en sonunda uyuya kalıyorsunuz.. işte böyle. hayat bazen böyle.
