uslu bir çocuk olmuş, ne denilirse yapmış; ''dilini konuşma'' demişler, ''olur abi'' demiş, ''laz değilsin türksün'' demişler, ''sen nasıl emredersen abi'' demiş, kendi değerlerini korumak için hiç mücadele etmemiş, ''ben lazım beni olduğum gibi kabul etmelisin, sen türklüğe değer veriyor, türklüğünle övünüyorsan, laz olmakta ve lazca da benim bir değerimdir'' diyememiş, bir toplumun kimliği olan dilini korumaktan aciz, hatta bırak korumayı konuşmayı istemeyecek kadar kendi dilinden uzak zavallı bir adamın mektubu.
mektubun temel prensibi; ben koyun gibi her denileni yaptım, sen insan olmanın gereği olan kültürünü koruma sevdandan vazgeç, sen de benim gibi ol. olmuş.
burada sıkıntı; bir toplumun, aynı ülkede yaşadığı toplumların değerlerine saygı duymayıp o değerleri yok etmek istemesinin insanlık dışı bir muamele olduğunu ( kültürel soykırımdır bu) söylemek yerine, bu soykırıma karşı direnen insanların yanlış olduğu lanse edilmeye çalışılmış.
lazların canı tatlı olduğu için direnmemişler, bu kürtleri ilgilendirmez. kürtler yıllardır sadece kültürlerini koruyabilmek için 100 binlerce can verdiler. tüm hukuki haklarına kavuşmadan da vazgeçmezler.
ama lazlar merak etmesinler sayemizde onlarda bu haklarına kavuşabilecekler, eğer lazcayı unutmayanlar kaldıysa ( okuduğum bir yerde unesco'nun yayınladığı bir rapora göre yok olmak üzere olan diller arasındaydı) lazca konuşabilecekler. sanırım lazların çok büyük çoğunluğunun hazetmediği durum bu; kendi mücadeleleri ile değil kürtlerin mücadelesi sayesinde bazı haklara kavuşmaları. işte bu durumu hazmedemedikleri için türklerden çok türk milliyetçiliği yapıyorlar.
lazların bu türk milliyetçiliklerinden dolayı asıl türk olanlara da çok fazla milliyetçilik yapma gereği kalmıyor. eminim bugün kürtler, doğu ve güney doğuyu böldüler savaşacak vatanseverler lazım denilse türklerden çok çok fazla lazlar gönüllü olur.
