ikinci şampiyonlar ligi deplasmanım.
sanırım madrid madrid olalı bu kadar rakip takım taraftarı görmedi. özellikle puerta de sol ve plaza mayor galatasaray meydanı gibiydi. insanlar şaşkınlık içinde bizi seyrediyorlardı. maç sırasındaki tribün şovlarımızı bütün stat izledi. skora rağmen, takımımızı en güzel şekilde desteklediğimiz için gayet mutlu ayrılıyorduk stattan. Ancak ne olduğunu anlamadan madrid polisinin saldırısına mağruz kaldık. gözümün önünde insanları acımasızca dövdüler. karşı karşıya geldiğim atlı polisin bana zarar vermemesindeki en büyük neden cinsiyetimdi sanırım. atılan dayak yüzünden yürüyemeyecek duruma gelen abilerim oldu. birçoğunun kafası sarılıydı. kendimizi güç bela havaalanına attığımızda ciddi sağlık problemleri olduğu için uçağa ancak kağıt imzalayarak binenler vardı. benim bindiğim uçak sadece yarım saat rötar yaptığı için şanslıydım, çünkü bizden önce kalkması gereken bir uçağı tam 5 saat havaalanında beklettiler. insanlar aç susuz, yerlerde uyuyarak uçaklarını beklediler. tek amacı takımlarını desteklemek olan taraftara bu şekilde neden saldırıldı hala bilmiyorum. belki siz bu maçı sadece 3-0 kaybettiğimiz bir maç olarak hatırlayacaksınız ama emin olun madrid'te o şiddete mağruz kalan insanlar için bu deplasman çok daha fazlasını ifade ediyor.
