herkes bir bir ölüyor.
gece oldu, çırılçıplak gece.
ışıklar bir bir sönmeye başladı evlerde.
bir sessizlik deniz oldu akıyor.
durmak bilmeyen rüzgarın gözlerimi öptüğü gece:
sen herkesi bir bir öldürüyorsun.
ahh kadınım,
sen varken, tenin varken, gözlerin varken, nefesin varken,
içimden sızan sıcaklıkla gökyüzüne ışıltı veriyordun,
işte o zaman gece olmuyordu,
ben yalnız kalmıyordum.
içime süzülen sıcaklığınla ılık ılık yüreğime akıyordun.
sen varken kadınım,
her şey çift çift bakıyordu.
tekleştik.
ışıklar tek.
yollar tek.
aynalar tek.
tek bir araba.
tek bir yol.
derya olmuş yağmur incileri.
sırılsıklam bir beden...
ve tek olan bir şey daha:
bir tek ben...
sen gittiğinden beri geceleri herkes ölmeye başlıyor.
ve bir de ben.
beni her gece yokluğunun göz yaşında boğulmuş yüreğimde yakıyorsun... *
