insan kavuştuğunda ayrı kaldığı günlerde nasıl acılar çektiğini, hasretle nasıl kavrulduğunu, nasıl bir yoksunluk yaşadığını daha iyi anlıyor. meğer sen yokken ne yalnızmışım, ne eksikmişim sevgili...
farklı bir şehirde çalışırken birkaç günlüğüne sevdiceğinizin yanına gittiğinizde bu kavuşmak mıdır? acılarınız dinsin diye bir ağrı kesici midir? bir rüya mıdır? bir "pit stop" mudur, eksik, hatalı, yıkılmış parçalarınızı değiştirerek hayata katlanabilmek için güç bulduğunuz?
yoksa birlikteyken kendi varlığınızın bile bir anlam kazandığını hissetmek, vakti geldiğinde yaşayacağınız ayrılık ateşine körük müdür? bir uyuşutucu mudur bu geçici kavuşmalar her defasında daha fazlası istenen? kana kana içilen ancak susuzluğu gidermeyen şerbet midir?
nihai kavuşmaya kadar dayanacak güç müdür geçici kavuşmalar? yoksa çilehane midir çile çekildikçe nihai kavuşmaya götüren?
