doktor dediğin, yeri geldiğinde hayat kurtaracak tabii. gidip de sokakta kredi kartı satsın ya da okulda ders anlatsın diyen yok. herkes kendi işini yapacak. doktorluğa kutsal anlamlar yüklenip, herhangi bir vatandaştan üstün tutulması zihniyeti, içerisinde ciddi bir özgüven zaafı barındıran, üçüncü dünya ülkesi insanına yakışan bir zihniyettir. işte tam bu zihniyet yüzünden, polis devletleri oluşuyor, korku imparatorlukları kuruluyor. bu yüzden milletvekilleri, milletin vekili değil, üstün sınıf oluyor. bir başbakan, bu ortamda, bir vatandaşa ''ananı da al git buradan'' diyebiliyor. doktorlar otuz beş yıl okudum diyerek değişik tavırlar takınsın, maden işçileri ''ulan yavşaklar! ben her gün bu ülke için kelle koltukta çalışıyorum. izin günümde hepiniz köpeğimsiniz'' diyerek dolaşsın, marangozlar, ''ben olmasam, kıçınızı koyacak koltuk bulamazdınız'' diye gönül koysunlar... bu işlerin sonu gelmez. kaldı ki, otuz beş yıl boyunca, tıp kitaplarından başka bir şey okumamış, asosyal, ciddi bir entellektüel birikime sahip olmadığı için, türlü ortamlarda kenara çekilen, silik tiplerin, hastanelerde beyaz önlüğü giyince kaplan kesilmesini anlayabiliyorum. kendine bir şeyler katmış, kültürlü, konumunu hazmetmiş bir doktor, zaten böylesine komplekslere kapılmaz.
