1999'da, Dünyanın en büyük sinema festivali olan cannes festivaline, "altın palme" ödülünü sahibine vermesi için davet edilir, ödül töreninde rezil bir konuşma yapar ve karieri çok ciddi hasar alır.
yaptığı konuşmada hiç bir anlam, bir tek mantıklı cümlenin olmaması, akla "uyuşturucu mu kullandı" sorusunu getirir.
işte o konuşma :
çevirisi :
iyi akşamlar, of! ne gündü ya...
3 gün önce, "altın palme" ödülünü vermem için teklif getirdiler, çok onurlandım, hiç düşünmeden evet dedim. ve olaylar hızlanmaya başladı.
çok şey gerekti, o zaman ben de 18 konuşma hazırladım, beş tane yazdım ve biraz evvel bir tane verdiler. beş dakika önce. sonra okurum. belki de şey olur. neyse çok iyi. eeee...
işte, ben buraya bir buçuk saat önce geldim, cannes nedir diye merak ediyordum, nedir, nedir, neler oluyor burda, ortam nasıldır, nedir, heryerde sordum, ve şey...bir kaç cevap aldım eee dediler ki "ooo cannes, çok sıkıcı, çok sıkıcı, carbourg bile cannes'dan iyi". evet de filmler nedir, ee, filmler şey, ooo! şey var, iyi ki almodovar biraz animasyon getirdi....pardon ?
şey var, yaa kafam karıştı, ama (nefes alır), başaracağım, ee, bütün bu filmler var, ee şey, ee, bu akşam burdalar, ee (yuhlanır).
bu akşam ödülü alacak kişi için çok mutlu olacağım, bize şeyi hatırlatırlar, eee... bu ödülü kazananları, ve kazanmayanları...ama yine de sinemaya destek olanları...
ve şey, önemli bu, ve ben, ve ben size şeyden bahsetmek istiyordum, şeyden...sinemadan değil, başka şeylerden. çünkü sinemadan daha önemli şeyler var. ben bütün bir gün çocuklarlaydım (yuhlanır)...çok hastaydılar, sinema dünyada çok önemli bunu söyleyebilirim, savaşacağımıza sinema yapıyoruz, insaları hayallendiriyoruz, onlara şey veriyor bu... bir proje eee, kısa süreli bir proje, her zaman burda kalan eee
ben şimdi... (sunucu sözünü keser)
Kristin Scott-Thomas : başkan bey...pardon, sözünü kestim.
