istanbul'da depremlerin ardından şehrin topografyasının değişimine neden olan ikinci felakettir. özellikle 1509 kıyamet-i suğra depreminden sonra, depremlerden korkan halkın ev mimarisini ahşaba dönüştürmesi yangınların kolayca yayılmasına zemin hazırlamıştır.
yangınların genel olarak 3 nedeni olduğu söylenebilir:
-yaz mevsiminde haliç kıyılarında patlıcan kızartılırken çıkan yangınların yayılması.
-haliç surları ile deniz arasındaki ince kara şeridinde tekneler kalafatlanırken kaynatılan ziftin tutuşması.
-kasten çıkarılması ( özellikle yeniçeriler tarafından).
istanbul yangınlarından en büyük olanı 1865 yılında eminönü'nün batısında hocapaşa semtinde başlayıp kısa zamanda doğudan esen rüzgarlar etkisiyle güneyde marmara denizi, kuzeyde haliç, batıda bayezid külliyesi ve doğuda ayasofya ve sultanahmet camii aksı içindeki alanı 32 saat içinde yakan hocapaşa yangınıdır. hocapaşa yangını harik-i kebir adıyla da bilinir.
