gün itibari ile gözümdeki bütün karizmasını, ağırlığını ve marjinalliğini yitirmiş büfe.
yıllar önceydi. üzerimizde lise ünüformalarımızla, taksim'de içer, ardından yine orada ayakta, o sıkışıklıkta o muhteşem hamburgeri yerdik. adeta orası, bizim bir arkadaşımızdı. okey'deki dördüncümüz gibiydi.
