askerde yazıcıydım. hakkari-şemdinli'ye bağlı tekeli taburunda yaptım. bir gün bir tane revirlik çocuğu şemdinli'ye giden helikopter faaletine bindirmiştim. üsteğmen aradı çocuğa evraklarını verdin mi diye sordu bende verdim komutanım dedim ama içimden diyorum ulan hangi evraklar. orada anladım boku yiyeceğimi. ulan akşam oldu ben artık yusuf yusuf oldum iyice. neyse akşam batarya(topçu olduğumdan) astsubayı aradı ben içimden artık tüm dualara başladım. bunlar konuşuyorlar bende kapından dinliyorum. ben bekliyorum ki başçavuş diyecek çocuk geldi ama evraklar yok. bunlar konuşuyorlar, meğerse bizim eleman şemdinli yerine yüksekova helikopter faaliyetine bindirmişiz. orada derin bir nefes aldın. ertesi dün şemdinli'ye giden faaliyette verdim bir astsubaya öyle yırttık o olaydan. lafın kısası evrakları unutmamla çocuğun farklı helikoptere gitmesi benim daha rahat askerlik yapmama neden oldu.
