2008 yılında hrant dink'in öldürülmesinin 2 sene sonrası, bakırköy'de bir ingilizce kursuna gidiyordum. sınıfta ermeni asıllı bir abi vardı. mütevazi, çekingen tam anlamıyla mahçup bir insandı. kapalıçarşıda atölyeleri vardı. ders esnasında bir rumen asıllı öğretmen sınıftaki arkadaşları birbirimize tanıtmamızı isteyince herkes ingilizce olarak birbiri hakkında malumat vermeye başladı. ben de mardik abi'yi tanıtırken "he is from armenia" dedim ama aslında o öz be öz istanbulluydu. o gün bugündür hemen her hafta veya ay bu hadiseyi 1 kez olsun hatırlar, 'ben ne diye öyle dedim ki' diye üzülürüm. o nedenle milletin burada adamın sürekli ermeniliğine atıfta bulunması hiç hoş değil. çünkü adam öz be öz istanbullu. birçoğumuzdan daha fazla...hiçbir zaman 'hepimiz ermeniyiz' diyecek kadar meşrepsiz bir insan olmadım allaha şükür ama koyun yığınlarına katılmak için işaret bekleyen ve çok çabuk yönlendirilebilen bir toplum olduğumuzu gördükçe hep şaşırıyorum.
