en zorlandığı, en acı çektiği anlar, yaşamındaki çıpalardan uzaklaştığı anlardır. yaşamındaki çıpalar, derin bir bağlılıkla tutunduğu, olmazsa olmazları, sevdiği kadın, ailesi, arkadaşları evi, yatağı, kısaca onu o yapan, anılarını hatırlatan, kendini en güvende ve huzurlu hissettiği parçalarıdır. tam da bu yüzden, kısa, çok kısa bir süreliğine de olsa bunlardan ayrılacağında, kocaman çıkmazlara, derin hüzünlere sürükler kendini. sevdiği kadınla vedalaşırken, bırakır kendini sonuna kadar, toprağa karışır gözyaşları, içindeki çocuğu uzatır kollarına o kadının. bu adam, o kadar adamdır ki, giderken kalbini tereddüt etmeden o kadına emanet eder, ve sessizce döneceği o çok yakın günün hayalini kurarak yolunda ilerler.
