Dağınık duran ve henüz toparlanmamış birçok kelime arasında gezinirken
izini kaybetmiş bir ceylan kadar ürkek ve bir o kadar da sakin
Sürüklendiği kıyıları benimseven kum tanelerini bir anımsa
Yahut hayaline sığdırabilirsen; gözlerin neden kapalı değil öyleyse.
Bu yokluklardan korkuyorsak korkuluklarımızı koyalım her düştüğümüz yere (kolay olmasa bile)
Ya da küstügümüz her göze" kem"diyelim ve bizden azar işiten nazar ( mavi illa ki) boncuğumuz olsun bakış açılarımızda( b-aşka olmasın çünkü hepimiz aynıyız sanki)
Uzak durduğumuz her adımda gölgeler ıraklaşırken
Tuzak kurar oysa bize bencil yanımız yoksa siz de yok mu?
Ben de var üstelik sizin kadar( ayna ayna söyle bana dünyada benden daha güzeli var mı?)
Nasıl ve nicelik bakımından" birazcık insan"
Keşke olabilsek (bu arada masal burada biter.)
Kıyı kentleri bu yüzden güzeldir su ve tuz, mavi ve turkuaz
Ve yalnızlığa saplanan bıçak: kemiğe dayanmaya görsün
Kader tavan arasındaki örümceği farkedinceye kadar ağlarını örsün
Ne kent kalır ne kıyı; azıcık yaklaş kulağına fısıldayacağım( sevgi)Uçuç ile uçup gitti.
Kalan içindeki hangi pay ise; o ceylan
parantez açarak düşünüyorumdur- ürkek kelime, ürkek kelime Fransızca'sını düşünmek yerine,
Kendi içimizde bir yerlerde işte bunun Latince'sini de ben bilemem artık adını siz koyun
Sadece kum bir avuç okyanus içine sığdırdığımız, oradan oraya savrulurken Kalahari'de
Bir kum" tanesi"kadar olabilir miyiz? ( biz gizli özne)
