Hızlı hızlı dillendiriyordu paragrafları
Tüm noktalama işaretlerinde soluk soluğa
Arada bir başa dönerek yazdığı kaderi siliyordu
Bir saniye dur.
Sonra kelimelerin peşi sıra bir anlam ifade edince cümle içinde
Tırnak arası düşler kuruyordu kendince
Tebessüm gülüşlerle, gülüşler kahkahalarla bittiğinde
Satır arası.
Yavaş yavaş sona geliyordu beyazın üstüne vurulan her harfte
Sin ve tin ayrı harpte
Gün, hafta, ay, yıl
Düşünüyordu ölümü sonra
Nokta.
