(Biz bir çift göz uyurken, yanındaki bir çift göz uyanık, diğer bir çift gözse sonsuza dek kapanmamıştı henüz)
Yaprak yaprak dökülürken sonbahar, " annemizi kaybettik "
Sonra evimizin bahçesindeki pelit ağacı da gelecek yazı göremedi, ne yazık
Biliyorum etik değil ama kış çok çetin geçti o yüzden pelidi yakacak olarak kestik maalesef
Evin verandası uzun yası kaldıramadı ki ay sonunda o da çürüdü ve yıkıldı
Saksılarda kurudu o çok sevdiğimiz çiçekler (anne yadigarı)
Esyalar toplandı bir gece ansızın
Çalar saat yediyi çeyrek geçe, Aziziye Tren istasyon'undan üç kişilik bilet alındı bilinmezliğe doğru
Yavaş yavaş evde kalan son gölgeler de çekildi inzivaya nihayet
Ve mavi gocuklu oradan geçmekte olan çocuk işaret parmağıyla o evi göstererek "bir aya kalmaz yıkılır" dedi
Sonraların sonu gelmedi bir türlü; fotoğraflar yakıldı,
Yakılanlara gözü yaşlı son kez bakıldı (yalan da olsa)
Vesaire, vesaire...
Sonraları devrederken bir sonraki sonra-aya
Aya Sofya'da bir çift göz secde etmeden evvel mihrabın olduğu yere bakarak....
(Çoktan unutuldu orada yatmakta olan isimsiz mezar.)
