artık mal olanların iyice ayıklanacağı topluluktur.
29 yaşına girmek üzereyim, evim tam stadyumun dibinde. bu kadar güzel manzaraya sahip 20-30 stad varsa vardır dünyada, ben doğmadan hemen önce düşmüş mersin 2. lige. yıllarca 2. lig b kategorisi, a kategorisi gezdi durdu. benim ilkokul zamanlarım, rahmetli babamla maçlara gittiğimiz yıllar. antalyaspor'da rüştü vardı, onların çıkıp bizim çıkamadığımız bir sezon olmuştu.
daha sonra pek bu kadar yaklaşmadık 1. lige, şimdiki adıyla süper lig'e.
gördüğümüz en büyük takım bursaspor, göztepe, altay filandı, arada kupada beşiktaş-galatasary filan. bursa da küme düşmüştü öyle denk geldik. güngören, kartal. paşa selim'in, tarkan'ın oynadığı zamanlar çok güzel günlerimiz geçti.
adana demirspor deplasmanında yediğimiz dayakların sızısı hala güldürür. adanaspor'la şaka gibi muhabbetler, tarsus idman yurdu'nun yırtık dondan sik çıkar gibi çıkmaları. darıca gençlerbirliğini son dakikada yenip a kategorisine çıkışımız.
kümede kalma maçları haricinde 2.000-3.000 kişi izledik maçları. ben bazen şeytanlarla, bazen kendi arkadaşlarımla maratonda güneşin altında üstümüz çıplak bağırdım durdum.
ben askere gittim takım coştu, tam izine geldim, 6 gün sonra boluspor'u yenip süperlig'e çıktık. dünya gözüyle çıkışını gördüm.
taraftarlar arttı, ama çoğunu iyi bilirim "mersin maçına gidiyom" dediğimde, "olm aç premier lig izle daha iyi yorma kendini" diye gülen adamlardı. şimdi mersin küme düşünce hepsi gene bırakacak, tribün gerçek adamlara kalacak. bizim için senin olduğun her lig süper zaten idman yurdu!
