kendimi anlamayı hala başarabilmiş değilim. bazen çok zeki hissediyorum kendimi ve bunu kanıtlayacak şeyler de yapıyorum ama bazen öyle salaklaşıyorum ki tarifsiz. mesela sağımı solumu ayıramıyorum. öyle aptal bir şey olup çıkıyorum. bu haller kendime en çok güvendiğim zamanlarda oluyor. kendimi en çaresiz gördüğüm anlardaysa güzel işler çıkarıyorum, aferim bana filan diyorum kendime. çok dengesizim ya. arası yok yani. sonuç mu ? kendimi sevmiyorum.
