samimiyet ile dolup taşan bir oktay rifat şiiri. bir de bu şiiri alzheimer hastası olan dedenizin birden ezberden okumaya başladığını düşünün. tüyleriniz diken diken olurdu değil mi? benim oldu. araştırdım. dedemin de ismi ahmet, muhtemelen ordan ilgi duymuş bu şiire gençliğinde.
şiire gelince:
Ağlama Ahmet, ağlama
Davranma kuşağına ikide bir.
Anam avradım olsun,
Bu kara günlerin sonu gelir.
Büyük balık küçük balığı yutar demişler,
Bok yemişler...
Onu sardalyalar düşünsün,
Sen balık değilsin ki ahmet,
Mek parmak mek parmak daha,
Sonu selamet...
