güneşli bir mayıs günü babamla bakırköy'e doğru yürüyordum. önümüzde puset süren otuzlu yaşlarında bir bayan gördüm. pusetin içinde de dünya tatlısı bir bebek vardı.
neden sonra kadının ayaklarına bakınca spor ayakkabısının sol tekinin bağlarının çözük olduğunu gördüm. babama kaş göz işareti yaparak:
- kadına söyliyeyim de bağlarının üstüne basıp düşmesin. düşerse puseti de devirebilir.
- iyi madem söyle o zaman.
nedense bir an tereddüt ettim
muystii: (en nazik, kibar, ladies & gentlemen sesimle)
"afedersiniz hanımefendi, sol ayakkabınızın bağı çözülmüş. dikkat ed...."
ayakkabısına bakmadan saniyenin 1/1000 hızla can hıraş, sinirli, hırçın bir sesle "hanımefendi":
"siz benimle alay mı ediyorsunuz beeeeaaaa"
muystii & babası:(dumur x dumur) üstü bir milyon
olay yeri inceleme merkezi edit:
a) kadın bizle alay etti
b) kadının ruhsal sorunları vardı
c) kadın olayın farkında değildi ayrıca bundan dolayı kapkaç yapacağımızı sandı
d) insanlık ölmüş
