dakikalar önce yaşanmış bir olayı itiraf etmek durumundayım.
ön bilgi: bir buçuk ay önce sigarayı bırakma kararı almıştım. beni kendisine bahane eden arkadaşım da sigarayla olan ilişkisine son vermiş bulundu. lakiiiiiin, hayatta her şey mutlaka tekerrür ederdi.
***
vize haftasında olan ve yukarıda bahsi geçen arkadaşıyla 5 saattir not yazan şahıs odasından sessiz adımlarla çıkar, bunalmıştır. zuladaki sigaralar kötü günler içindir ve o kötü gün gelip çatmıştır. beynine oksijen, ciğerlerine nikotin gitme düşüncesi ile şahıs balkona doğru hareket eder. tedirgindir. arkadaşına ihanet ettiği düşüncesiyle sigarasını yakar ve gökyüzünü seyre dalar. gözleri fel fecir okur, yakalanma düşüncesi onu iyice telaşlandırır. oysa ki tek düşüncesi biraz rahatlamaktır.
***
bu arada balkon caddeye dönüktür. bir kaç tane park halinde araç, konteynır ve yol çalışmaları nedeniyle kaldırımda naylonla örtülmüş, çimentoyla harmanlanıp yollara serilmeyi bekleyen kumlar bulunmaktadır.
***
kendisini bataklıkta arkadaşına hainlik yapan bir kurbağa gibi hisseder veee.... vize mağduru zavallı kişi sigarası henüz bitmeden onu atmaya karar verir.
(dikkat: direk atmaya, söndürmeden atmaya!!)
sigara kurbağanın gözlerinin önünden adeta süzülür ve kaldırımın üzerindeki naylonun üzerine düşer. evet, gençliğinin baharında olan ve ailesiyle yaşadığı için gecenin 3 ünde evden çıkamayan mağdur kelimenin tam anlamıyla sıçmaktadır. mahalleyi hatta yaşadığı evi yakan kişi olmak istemez. bir de madalyonun diğer yüzü vardır. odasında hiçbir şeyden haberi olmayan arkadaşı. balkonda sağa sola yürür, burnuna yanık kokusu gelmeye başlar. fazla vakti kalmadığını anlar ve yüzü beyazlara bürünmüş şahıs, parmak uçlarıyla geldiği balkondan koşar adım arkadaşına, o masum insana doğru gider. başka çaresi yoktur. arkadaş kötü günde belli olur der ve ona bir arı vızıldaması hızıyla "bensigaraiçtim,yereattımnaylonyanıyorsıçtımevdençıkmamlazım" der. (bunu jet hızıyla söyler) arkadaşımın 5 saatlik çalışmadan beyni yanmış olsa gerek ki, her zaman ki rahatlığıyla " manyak mısın sen, naylon yanar mı hiç" der. demirin bile eritildiği şu dünyada bu söylediğine asla inanmaz panik halindeki telaşlı şahıs. arkadaşı balkona koşar. kendisi de 5 litrelik içme suyunu aldığı gibi daire kapısına yönelir. kapıyı çok sessiz açmak zorundadır. sesli de açsa geri dönüşü olmayan bir yola girmiştir. çoraplarıyla evden çıkar. koşarak olay yerine gelir ve 5 litrelik içme suyunu naylonun üzerine boşaltır. o an aklından "itfaiyeci olcak insanmışım ya la" diye geçirir. lakin düşünmeye fazla vakti yoktur. ayakları kafasına vurur hızla eve geri girer. annesi ve babası uyanmamıştır. mutludur. arkadaşı ise hala, " naylon yanar mı allah aşkına akhfa....." gibi cümleler kurmaya devam eder. yalnız helal olsundur, sigara içmeme değil, naylonun yanmayan bir şey olduğunu bilmememe kızar kendisi. hatta bir kez daha helal olsundur.
***
bu bahsettiğim olay dakikalar sürmüş olsa da saatler gibi gelmiş, arkadaştan gizli bir şey yapılmaması gerektiği ve naylonun insan hayatında ne denli önemli olduğu öğrenilmiştir.
***
ha bir de bir daha sigarayı söndürmeden atarsam, o bataklıktaki kurbağadan beter olayım.
