' gözyaşı acı suyudur ' demişti bir kadın görev yaptığım köyün birinde. 'ama işte ben ağlayamıyorum, en sevdiğimin cenazesinde bile akmadı acı suyum, o yüzden benim acım içimdedir hep. ağlayamadıkça büyür durur' demişti. en çok da hemen ağlayabilen insanlara özendiğini söylerdi.
ne kadar şaşırmıştım hayatta böyle şeyler de var diye.
bir daha hiç görmedim o kadını ama hep dua ettim acı suyunu rahatça dökebilsin diye.
