artık baygınlık getiren bir meraktır. yüzbininci kez yazıma başlamadan önce "kemalist değilim" demek zorunda hissediyorum kendimi.
siyasi söylemleri veya aktiviteleri eleştiri oranıyla özel hayatı eleştirme oranını karşılaştırsak dünya fark çıkar.
atatürk ün dinsiz olması, namaz kılarken fotoğrafı olmaması, alkolik olması, annesini sevmemesi, babasından bahsetmemesi. peki ya dindar kesmin özel hayatı? onlar çok mu örnek? değil. bir insanın annesiyle problemi olabilir, babası iyi veya kötüdür veya yoktur. ulan sizin kafa, eski türk filmlerinde sezercik'e piç diyen sokakta oynayan angut çocuklarla aynı.
denecek ki, bizim liderlerden biri açık verse dallanıp budaklandırılıyor. e siz de ondan pay biçip hareket edin.
