geçen gün bir şeyler oldu sözlük. gülerken ağzımdaki patates kızartması, patates püresi halinde ayranıma kaçtı. ama kimse görmedi. bu itiraf kısmıydı. şimdi bu olayın nasıl gerçekleştiğini anlatacağım. saat 8-9 gibi bir şeydi sanırım. 3 arkadaş oturmuşuz ekmek arası köfte, yandan da kızartma yiyoruz. o sırada arkadaşımın telefonu çaldı. hint müzikli bir tonda çalıyor. nereden bulmuşsa allahın belası müziği. arkadaşım hint fakiri gibi ekmeği iki eliyle kemirdiği için telefonun sesini hoparlöre verdi ve ekmeği kemirmeye devam etti. telefonu koydu masaya biz de dinliyoruz. arayan, arkadaşımın erkek kardeşi. hüngür hüngür ağlıyor. tek kelime etmeden ağlıyor. biz de gülüyoruz. arkadaşım ciddi bir şekilde n'oldu lan niye ağlıyon diyor. biz ikimiz hala gülüyoruz. yaklaşık iki dakika geçti, bunun kardeşi biraz susar gibi oldu. ama hıçkırıklar devam ediyor. biz de artık gülmeyi kestik, ben masaya damlayan ketçabı peçeteyle silerken bir taraftan da kardeşinin ne diyeceğini merak eder şekilde bekliyoruz. en sonunda kardeşi bir şeyler söyledi. üçümüz de bir şey anlamadık. sonra bu yine başladı ağlamaya. arkadaşım sinirlendi. lan mal sussana bi' anlat ne oldu diyor. biraz şive de var. sonra bunun kardeşi o bağırtıdan sonra biraz korkar gibi oldu sanırım ve şu cümleyi kurdu; "sana acı bi' haberim var abi." ve ardından yine hüngür hüngür... ulan biz de bir anda silkelendik. çok korktuk. eyvah dedik. arkadaşımın da yüzü bembeyaz oldu. moral gitti bizde de onda da. ben içimden düşünüyorum acaba annesi mi gitti babası mı. bir yandan da normal gibi davranmak için ekmeğin içindeki patateslerden kemiriyorum. ama çaktırmıyorum ve n'oldu ya falan diyorum. arkadaşım çöktü koltuğa iyice. sesi de çatallaşarak; kardeşinin ismini söyleyerek ne oldu diye sordu. ama öyle bir sordu ki; cevap verme der gibi sordu. o an hakikaten çok üzüldük. sonra kardeşi öyle bir cevap verdi ki; off. bir insan liseli olmasın yahu. vallahi liselilik zor zanaat. cevap aynen şöyle bir şeydi: "abi kızma ama bilgisayara bi' cd soktum. bilgisayar çöktü." işte bu cevaptan sonra ben dona kaldım. sonra bir his oluştu içimde, beynime oksijen yerine domates falan gitti sanki. çok acayip bir his yaşadım ve bildiğiniz püskürdüm. işte o püre olayı orada oluştu. diğer arkadaşım ise ağzındaki ayran dökülmesin diye yatmış sandalyesine ağzını tutuyor. sonrası daha ilginç. bunu duyan arkadaşımın verdiği tepki de şu: "laan! nasıl bozdun ya. hıyar mısın oğlum ne cd'si soktun!" falan diyor; az önce ölüm haberi duyacak olan kişi kendisi değilmiş gibi. asıl itirafımı ediyorum, ben bu adamdan pes'te 5 yedim. düşünebiliyor musun sözlük. bu zihniyetten 5 gol yedim yahu.
