26 Nisan 1985'te insan eliyle kurulan, yine insan eliyle ortaya çıkmış en büyük felaketin yaralarını bir başına sarmaya çalışan şehirdir. Ne zaman pripyat videosu görsem, yerde oynanmayı bekleyen bir bebek, bir oyuncak... Hep yarım kalmışlıklar gelir aklıma... Daha fazla can kaybı olmaması için kendi hayatını hiçe sayıp şehirde kalan kahramanların çocukları gelir aklıma... Üzülürüm...
Pripyat hüzündür, insanın kendini yaşadığı doğadan ne kadar soyutladığının pastel tonlarla anlatıldığı eşsiz bir resimdir...
