hiç etik olmayandır. ama hayatın stresi, dünyanın bu acımasız hali ve başımızdaki patronların acımasız karar ve saygısız davranışları yüzünden, globalleşmiş bu dünyada kendilerini kurtarmak veya daha çok para kazanabilmek için yaptıkları hatadır.
ne yazık ki empati duygusunu artık iyice kaybediyoruz. en ufak hatayı affetmiyor, kendi lehimize nasıl çevireceğimizi planlıyoruz. sonra biz düştüğümüzde de, bir bakıyoruz her akşam beraber gülüp gezdiğimiz, iki kadeh attığımız veya ev ziyaretine gittiğimiz meslektaşlarımız da tıpkı diğer insanlar gibi hiçkimse oluvermişler bir anda.
işte bu yüzdendir ki, eskisi gibi batan kalkamıyor kolayına ayağa. kimse ne arkadaşına ne onun çocuklarına ne karısına kocasına hatır bile saymıyor.
globalleştik diyorlar ya, top olduk top. maalesef insanların şekilleri bile global artık..
