Green day grubunun 2005 çıkışlı American idiot albümünde yer alan yollar boyu uzun şarkısı. Bir de dehşet klibi vardır, zamanında çok tepki çekmiş olsa da anarşi ağır basmış olsa gerek kaldırılamadı. Bu işin objektif tarafı, şimdi gelgelelim tamamiyle beni bağlayan subjektir tarafına. Okumak zorunda değilsiniz buradan sonrasını.
8 senedir üstüne yığınlarca şarkı dinlemiş, hatim etmiş olmama rağmen bıkmadan usanmadan dinlediğim, bana ne olduğumu hatırlatan, silkeleyen, yerden yere vurup kendime gelmemi sağlayan şarkı. Nasıl biri olduğumu, neler yaptığımı, neler yapmam gerektiğini bir bir hatırlatan şarkı. Aptal gibi oturup "ne olacak böyle yea?" demek yerine, kalkıp ilgisiz alâkasız da olsa bi şekilde hareket etmemin gerekliliğini bana hatırlatan şarkı. Sokaklar boyunca çınlayan kahkahalarımla, çevreye yaptığım pisliklerimle, insanların üstüne üstüne gidip suratlarına en gaz kahkahalarımı patlatmamla, avmleri trollememle ve bilimum ergenlik kisvesi adı altında yaptığım şeylerin soundtracki. Yıllar sonra "bunlar ergenlikten değilmiş ki lan, ben buyum" dedirten şarkı. Tüm tanıdıklarımın durup durduk "sen hiç değişmedin ha tuhaf olm" demesinin mihenk taşlarından biri olan şarkı. En acı durumlarda bile kaldırımlar üstünde böğüre böğüre şarkı söylememi sağlayan şarkı. içimde sönmek bilmeyen öfkeyi eğlenceye çevirmemi sağlayan şarkı. Varoşların isa'sı olmayı sağlayan şarkı. En az saint jimmy kadar bir ayağımla diğer ayağıma vurup yola kaldığım yerden devam etmemi, yürümemi sağlayan şarkı.
