geçenlerde sınıf kapısının önünde ''sınıf boşalsada yerimizi kapsak'' diye beklerken sınıf arkadaşım zeynep ''ben bir lavaboya gideyim'' dedi. haliyle bana defterlerini başka bir arkadaşa da montunu tutmak düşüyordu. aldım defterleri elime ve zeynebin sağ kolunda asılı duran bavul misali çantasına bakarak çocuksu bir saflıkla ''istersen çantanı da tutabilirim'' dedim. içten bir gülümsemeyle veto etti beni, kocaman çantasıyla lavaboya gitti.
***
arkadaş odunluk sanat olsa ben kesin leonardo da vinci kıvamında bir insan olurdum.
