normal karşılanması gereken ateisttir. zira korkusunu bir yere kadar kendisi dizginleyebilir.
konuyla alakalı olarak da şöyle ibretlik bir hikaye anlatılır:
ateist bir adam bir gün ormanda geziyor ve etrafındaki güzelliklere bakıyormuş. evrim ne güzellikler yaratıyor! diye düşünüp mest oluyormuş. birden arkasında kocaman bir ayı belirmiş ve onu kovalamaya başlamış. adam bütün gücüyle kaçıyormus ama her arkasına bakışta ayının daha yaklaşmış olduğunu farkediyormuş. dakikalarca süren bir kaçışın sonunda adamın ayağı yerdeki dala takılmış, ayı adamın üzerine atlamış, pençesini kaldırmış. tam vurmaya hazırlanırken adam ; allah diye bağırmış. bir anda zaman durmuş, ayı donmuş, ormandaki nehir bile akmaz olmuş. bir anda orman kararmış ve gökyüzünden bir ışık hüzmesi adamın üzerine parlamış. çok derinden gelen ilahi bir ses adama:
- yıllarca bana inanmadın, yaratılışı kozmik bir kazaya bağladın, sana bu durumda yardım etmemi mi istiyorsun? seni sevgili bir kulum mu saymalıyım? demiş. adam utanç içinde:
- biliyorum bunca yıldan sonra dindar biri olmayı istemem haksızlık, ama belki ayıyı dindar yapabilirsiniz. demis. aes: peki. diye karsılık vermiş ve ışık kaybolmuş. nehir tekrar akmaya baslamış. her şey eski haline dönmüş. ayı pençesini indirmiş, iki pençesini de göğe doğru çevirmiş, ve konuşmaya başlamış:
- allah'ım, senin rızan için oruç tuttum, senin rızkınla orucumu açıyorum, hamdolsun verdiğin nimetlere.
işte böyle değerli ateist kardeşlerim. kâinatı ve insanı yoktan yaratan allah. allah insanı yaratmaktan aciz değil ki, atamız maymun olsun.
