an itibariyle, birkaç naçizane tespit yumurtlamama vesile olacak yarışma.
1)insanlarımız neden son dece kasıntı kılık- kıyafet giyerler. ulen yarışma bu fiziksel aktiviteler falan da fazlasıyla mevcut. rahatça giyinsenize. birisi minisini düzeltir habire. diğerinin pantalonu düşer durur. dert oldu bana.
2)bilmem kaç tane acı biber ve çiğ köfte löpürdetmek demode olalı çok oldu bence. üstelik midenin halini düşünsene. ağzı olsa konuşsa neler der bıktırdınız yaşamaktan yeminlen. çöp kutusu olsa neyse. yazık midelere.
3)çıkan çiftlerin birbirlerine aşkom, ersannnnnnn diye hitap etmeleri. insanı aşkımdan hayatımdan bıktırdılar. herkes o denli sıradanlaştırdı ki bu kelimeleri itici mi itici artık. hele o çektiren bağyan ağzı yok mu. ersannnnnnn at bu sayıyı hayatımmmm!:) sayına sıçsın ersan!
4)geçen kulaklarıma inanabildim mi diye tekrar tekrar sordum çevremdekilere. hatun şunu dedi ya bunu atmazsan sabri seninle evlenmem evliliği zor görürsün. ohadaranza!bağyan evlenmeyecekmiş sabri'Yle. sabricikte ses yok pasif silik. gık demiyo anasını satayım. kazandılar laflar unutuldu sevinildi beraber. yuhadaranza bence. sanki arabayla evle doğdular.hani bunlar uğruna çirkinleşmek gayet doğal. insan çevre farketmez. yeter ki kazanalım.
5)bir de sayılar söylenirken bunu nasıl yaparımın çektirerek ifadelenişi var. ulen tamam gaza gelmek sayı olarak uçmak manasız. ama son şansın zaten yapamazsan eleniyorsun yapman gerekiyor sen hala 100 deme 100 çok fazla diyorsun hadi ordan lennn!
velhasıl bazen vakit geçiriyor bazen onu da geçirtemiyor aniden tv'nin sesini kısıp bache git bir film izle bir albüm devir de şu kadının ersannnnnnnnnlarını duyma diyorum kendime. aşkommmmmm o sayıyı at yoksa evlenmem senle.:)
