84 yıl yaşamak ama öyle bir yaşamak ki öldüğünde arkandan tek kötü bir söz söyleyeneniz bile olmayacak. hep sevgi ve tebessümle anıcaklar sizi..
işte ben böyle birini tanıdım bu hayatta kendinden önce bir sürü insanın ölümünü görmüş bu kadını..
çok sevdiği eşini kaybetmiş, 5 kardeşinin ölümüne şahit olmuş, 2 evladını da kanserden kaybetmiş bu kadın tam 84 yıl yaşama mücadelesi vermiş, kanser olmuş ama her şeye rağmen şu yalan dünya da yaşamaya devam etmiş bir kadın..
bu kadın benim hayatta hiç göremediğim babaannemin kız kardeşi. bana babaannelik etmiş canım teyzem.
küçükken evlerimiz çok yakındı annem bazen bana ceza verirdi onu dinlemediğim zamanlar.. odama girip ordan çıkmama cezam olurdu. ben de her seferinde annemin ortalıktan kaybolduğu vakit evden gizlice kaçar teyzemin evine giderdim. o da hemen anlardı ben oraya öyle birden gidince ''kızım yine mi üzdü bu annen seni'' der. beni saklardı. annem alışkın olduğundan hemen teyzeme gelirdi arkamdan ''burda mı mishel?'' diye sorardı teyzemde benim gönlümü yapıcak ya saklardı beni mutfaktaki masanın altında. annem sorduğunda beni ''yok burda yine mi üzdün sen benim kızımı'' diye anneme çekişir gibi yapardı. öyle çok hoşuma giderdi ki bu o zaman ortaya çıkar anneme gülmeye başlardım. her seferinde yapardık hep bunu. ben hep inanırdım kandırdığımı zannederdim annemi onlarında hoşuna giderdi bu.
daha bunun gibi öyle çok anım var ki teyzemle unutamayacağım hepsinden önemlisi her hatırlayışımda bunları tebessüm ediyor olmam. işte bugün bu güzel insanı kaybettim ben.. günlerdir içimde ki sıkıntı çıksın derken böyle çıkmasını asla kastetmemiştim..
hayat çok acımasız teyzem için çok daha açımasızdı. 84 yıl yaşadı ama bir de ona sormak lazım nasıl yaşadı. ondan acımasızca herşeyini alan dünya hiç bir şeyi kalmayınca en sonunda canını da aldı teyzemin. hayat bu işte başka hiç bir şey değil. canım teyzem huzur içinde yat artık...
