içten içe yanıp bitilen bir durumdur. geç kalınmışlık hissinin en iyi anlaşıldığı andır aynı zamanda. yapacak pek bir şey yok. ya benim kıza olan sevgim onun sevgilisinin ona olan sevgisinden büyüktür deyip kıza açılırsın, ya da ne kadar seversem seveyim iki sevgili arasına girmem deyip kenara çekilirsin. ben ikinciyi tercih edenlerdenim.
pişman mıyım? daha bilmiyorum.
bu başlık bana nurullah genç'in bir dizesini hatırlattı onu da paylaşayım;
Nemrut ateşiyle sabaha kadar,
içimde binlerce ibrahim yanar.
