arkadaş çevresiyle gittiğim ve genelde beğenilen filmdir. benim açımdan değerlendirildiği vakit sonunda hıçkıra hıçkıra ağlıyordum fakat arkadaş çevremden biri güle oynaya çıktı filmden dedim ''ne anladın filmden'' sonra mala bağladı önce ''ohaaa sen o kadar ağladın anlamadan mı ağlamıştın'' gibi saçma bir cevap verdi ben de ben anladım da filmden senin ne anladığını merak ediyorum dedim. ''savaştaki insanları anlatıyoo'' dedi çekti gitti. abi ne kadar hoş lan. ben o filmin hikayesinden ziyade aslında kaybolan onca hayata ağladım. kaybolan onca hikayeye ve kaybolan onca umuda ağladım. bir kez daha aklıma geldi bir kez daha zihnimde canlandı. hayal ettim. film sayesinde daha da belirginleşti her şey bir an. sonra da bu güzelim ülke kimlere kaldı? düşünsenize bir sokakta yürüyorsunuz ve yürüdüğünüz sokak başı kaç bin tane şehit verilmiş? bunları gözardı etmek mümkün mü ya nasıl bir kafa yapısıdır nasıl bir vurdumduymazlıktır benim aklım ermiyor.
