anladım ki bizi var eden de güçlü kılan da ve zayıflıklarımızı ortaya çıkaranda aşk.. diğer adıyla sevgi.. sevdiği kadar hayata tutunuyor insan, sevince umut edebiliyor.. uçsuz bucaksız beklentilerin yarattığı kaos karşısında güçlü durabilmesini, içinde büyüttüğü aşka borçlu.. o aşk adım adım küçük küçük büyüyor.. alması gereken şekli ona insan veriyor.. bir heykeltıraş gibi oyuyor onu.. hatalarını düzeltiyor, sevdiği ve güzel bulduğu yanlarını ortaya çıkarıyor.. yeterince olgunlaşınca adına aşk diyor.. kusursuz değil elbet hataları var.. bunlara karşın yine de onu mükemmel yapan, onu eşsiz yapan sevgiyle işlenmiş olması..
aşk zayıflıktır belki.. belki de değil.. tek bir şeyden eminim o da aşk bizim ilk çocuğumuz.. büyüdükçe güçleniyor..
