Anne;
seni çok kırdım biliyorum. gitmemi istemediğinde çektim gittim, şunu giy dediğinde umursamadım, her parladığımda başkasını kırmamam için kendin kırıldın.
anne bunları hiç okumayacaksın biliyorum, içimi rahatlatmam gerek sadece onun için yazıyorum.
hani az önce ablamla konuşuyordum ya sesini duydum. hasta olduğumu anlar da üzülürsün diye telefonu ablam vereyim mi dediğinde verme dedim. izne geldiğimde dönerken otobüste bakmamıştım sana, üzülmüşsün. sırf gözyaşlarımı görme diye bakmadım anne.
eskiden de uzaktım senden ama hasta hissettiğimde koşa koşa gelirdim yanına. bilirdim çünkü beni ne eder eder 2 günde ayağa dikerdin. şimdi istesem de gelemiyorum annem, elimde değil.
asker olmak zormuş anne, en kıymetli dediklerinden apayrı olmak çok zormuş.
hatırlar mısın annem sevdiğim bi kız vardı, sapsarı saçları, sonsuza bakan gözleri vardı? sen karşı çıksanda ben hala o'nu çok seviyorum be annem. olmuyor, vazgeçemiyorum ondan. yüzüme bi gülüşüne kalbimi söker veririm. özür dilerim annem bi kadını böylesine sevdiğim için.
bilirim anneler evlatlarına kızmaz, ne yaparsa yapsın affeder. affet beni annem, affet.
