kazanması devam etmesi bitirebilmesi başlı başına zor olan, içinde bulunanların kendilerini üniversitede olduğunu sanmasının aksine lisenin format değiştirmiş hali olan fakültedir. çok zordur dibimiz düştü klişelerine girmicem pek. d
25 yaşında ya da 20-25 arası olan genç dinamik özgüvenli doktor adaylarıyla dolu olması gerekirken geç kaldığında ' hoca ağzıma sıçmasa bari sınıfın önünde ' diye düşünen düşündürtülen genç kız ve erkeklerimizle doludur. yazıktır bunlara.
okulun zorluğu her daim tolere edileilir bir şeydir. karşılaştırmak çok doğru olmasa bile mühendisliklerin de bir çoğu çok emek gerektirir.
tıp fakültesinde asıl insanın sinirlerini zıplatan yoran kafasında fadimenin düğününü oynatan olay derslerin zorluğu değildir. değersizleştirilen bünyelerdir. dahiliye jürisinde öğrenci solunum yolunun değişebileceğini öğrenir. götünden nefes aldığına mı yoksa sınavın boka sardığına mı şaşırsın bilemez halde dışarı çıkar. o sersemlikle gider kızın birine de açılır. hazır boka batıyorum iyice gömüleyim diye yapar bunu ama farkında olmaz. kıza teklifte şu düzeydedir. ' ben seni pek tanımıyorum ama bi çay ısmarlamak isterim. bi çay içek mi? '
işte bu ve bunun lacivertleridir yoran öğrencileri. 3. sınıftan sonra sürekli, boks maçlarında nakavttan önce sendeleyen boksörün o umarsız haliyle dolaşır. her an yıkılabilir ama kafa güzel. gülebilir yani.
yıkılmadan bitirebilmelerini dilerim bu fakültenin tüm mensuplarına. kendilerine ,ailelerine ve topluma yararlı bir birey olmalarını diliyorum.
ama unutmayın. kendiniz için en önemli kişi ve amaç sizsiniz. kendinize dikkat edin. üzmeyin kendinizi doktor arkadaşlar.
