Buda Sakyamuninin kurduğu din ya da öğreti. iÖ 6. yüzyılda Hindistanın kuzeydoğusunda ortaya çıktı, sonra Asyanın doğu ülkelerine yayıldı, bu sırada bazı değişikliklere de uğradı. Bu nedenle Hindistandaki Budacılıkla Çindeki Japonyadaki ve Koredeki Budacılık arasında farklar vardır.
Budacı öğretinin temeli dört soylu gerçeke dayanır:
- Her şey acıdır, ıstıraptır; bütün yaratıkların yaşamını acı belirler, Tanrı ya da üstün bir yaşam ilkesi yoktur, yalnız kendi içinde çözülen bileşik doğalar vardır. Devamlı var olan yalnız acıdır.
- Acının kaynağı istektir,susuzluktur. Bunun nedeni de Buda gerçekliğinin bilinmemesidir. Bu gerçeklik bir boşluk bir hiçliktir.
- Üçüncü gerçek, isteğin yok edilmesi, ortadan kaldırılması, isteğin sönmesidir (nirvana).
- Dördüncü gerçek, kişiyi bu noktaya, yani nirvanaya götüren yoldur; uyanışa (Bodhi) ulaşmak için, yani aydınlığa vararak, bildirdiği gerçekliği yakalamak için, içine kapanıp kendi benliğini duymak amacıyla çetin ve çileli bir yaşam sürmektir.
Budacılığın yayılması hemen hemen Hıristiyanlıkla aynı döneme rastlar. Yayıldıkça da parçalanma ve çeşitlenme onaya çıkar. Bununla birlikte hepsinde ortak olan insancıl düşüncelerdir. Budacılığm amacı insanları iyi bir konuma getirmek, toplumu yüceltmektir. Tanrısız bir din olan Budacılıkta cehennem korkusu yoktur. Temeli sevgi, şefkat, özveri ve yardıma dayanır. Budacılık kişiye aşırılıktan, düşmanlıktan kaçınmayı, kimseyi, hatta hayvanları bile öldürmemeyi, hırsızlıktan, zinadan sakınmayı, duyguları ve cinsel yaşamı disiplin altına almayı, tembel olmamayı öğütler.
Budacılık Hindistanda doğup gelişmiş olduğu halde, sonradan yerini Hinduizm almıştır.
