Anadolu Selçuklu Devletinin yıkılışından sonra, Anadolunun çeşitli bölgelerinde kurulan küçük Türk devletlerine verilen ad (XIII. yüzyıl sonu).Bu beyliklerin başındakiler genellikle Selçuklu valisi ya da uç beyleri idiler. Bir süredir Moğolların sıkı denetimi altında giderek zayıflayan Selçuklu Devleti, çökmek üzere olduğundan bu beylerin her biri onun yerini almak amacındaydı. Bu nedenle sayıları 13 ile 17 arasında değişen Anadolu beylikleri 13. yüzyılın sonlarından 14. yüzyılın ortalarına kadar birbirleriyle savaşmışlardır. Güçlü olanlar küçükleri yenerek kendilerine kattıklarından, zamanla sayıları azalmıştır. Sonunda Osmanoğulları hepsini ortadan kaldırarak, Anadoluda Türk birliğini gerçekleştirmiştir. Anadolunun bir kesiminde kısa ya da uzun bir süre egemenlik sürmüş olan beylikler, alfabe sırasına göre şöyle sıralanabilir: Alaiye beyliği (Alanya yöresi), Aydınoğulları beyliği (Aydın), Candaroğulları, lsfendiyaroğulları (Kastamonu ve Sinop), Dulkadiroğulları (Elbistan, Maraş), Eşrefoğullan (Beyşehir), Eretna beyliği (Kay¬seri, Sivas), Germiyanoğulları (Kütahya yöresi), Hamidoğulları beyli¬ği (içel ve Antalya), Hüsamettin Çobanoğullan (Kastamonu), inan- çoğulları (Denizli), Kadı Burhaneddin beyliği (Kayseri, Sivas), Kara- manoğulları (Karaman, Konya), Karesi beyliği (Balıkesir), Mengüce- koğulları (Kemah, Erzincan), Menteşeoğulları (Muğla), Ramazanoğulları (Adana), Osmanoğulları (Bilecik, Bursa), Sahip Ataoğulları (Afyon), Saruhanoğulları (Manisa), Süleyman Pervaneoğulları (Sinop).
