bugün doğum günüm.
tam olarak 1 saat 10 dakika önce doğum günüme girdim. bunu sadece içimi boşaltmak için yapıyorum ve kendimi durdurmaya da niyetim yok.
sanırım bundan iki sene önce hayatım daha güzeldi. arkadaşlarımla, ailemle daha iyi geçiniyordum. onlar beni hep arıyorlardı ve her gittikleri yere beni de götürüyorlardı. her ne olduysa bu iki yıl içinde oldu. ben yediğim kazıkların hikayelerini kimseyle paylaşmadım. arkadaşlarım ne isterse olur dedim, tamam dedim, saatlerce bekledim ama hiç kızmadım veya üzülmedim. bilmiyorum beni kullanıyorlar mıydı ama bence kullanmıyorlardı çünkü sık sık benimle görüşmek istiyorlardı. "artık neden hep ben gidiyorum, neden hep ben güler yüzlü karşılıyorum her şeyi" demeye başladığım andan itibaren sanki hayatımdaki herkes teker teker benden uzaklaştı. iki yıl geçti ve durum bu; yalnızım. geçen sene bile tam doğum günüme girdiğim an mesajlar yağardı, iki sene öncesine kadar olan durumları söylemiyorum bile. peki ya şimdi? hiçbir şey yok. sanmıyorum da o arkadaşlarımın doğum günümü günler öncesinden takip ettiğini. derdim sadece doğum günümü şimdilik kutlamamaları değil, o sadece bu hislerimi dışarı vurmamda sebep oldu. derdim beni hiç hatırlamamaları.
sanırım hepsi birer hataydı. ama olması gereken hatalardı. bazen diyorum ki, güzel bir bölümde okuyorsun, güzel bir gelecek seni bekliyor ve sakın takma böyle şeyleri. ileride hep daha ileride sen olacaksın. ama olmuyor işte, yapamıyorsun. düşünüyorsun bir yerde. benim yıllarca hiç boş bırakmadığım o dostlarım şimdi nerde? bilmiyorum.
