Belli bir topluluğa veya meslek grubuna ait özel sözlük Argo deyimi Türkçeye yakın zamanlarda girmiştir. Daha çok, aşağılık, ham, kaba dil karşılığı olarak kullanılır. Argoya eskiden, halk arasında külhanbeyi, tulumbacı veya a- yaktakımı ağzı denirdi. Giderek argo, belli bir zümre dili anlamında kullanıldı: öğrenci argosu, şoför argosu, esnaf argosu, spor argosu gibi. Gerçek argo bir sınıf veya zümre mensupları arasında söylenen özel terim-lerden meydana geldiği için bunların dışında kalanlar tarafından anlaşılması güçtür. Fakat bu terimler zamanla genelleşir, yayılır: araklamak: çalmak; dümen yapmak: hile yapmak; kodes: hapishane; üşütmek: aklım bozmak; tüymek: kaçmak; çakmak: sınıfta kalmak veya anlamak v.b.
Argoda sözcükler ya uydurmadır: tüymek gibi; ya yabancı bir sözcükle yapılmıştır: papel, kodes v.b .
