anne ve babanın gölgesi, bir çocuğun en güvenli sığınağıdır her zaman tıpkı bir çınar ağacı gibi. Ve bu çocuk ne kadar büyürse büyüsün, kaç yaşına gelirse gelsin masumiyetini korur bu gölgeye sahip olduğu sürece. her yaparsa yapsın, her ne günah işlerse işlesin anadan doğmuş gibi temiz hisseder kendini anne göğsüne yattığında. Peki ya bu gölgeye, bu güven duygusuna sahip olmayan ve hiçbir zaman olamayacak çocuklar? Tek kimselerinin biz olduğumuz ama farkında olmadığımız için kimsesizliğe terk ettiğimiz o masum çocuklar? şüphesiz o masum yüreklerin gelmiş geçmiş en büyük sınavıdır bu. fakat unutmayalım ki bu sınav sadece onların sınavı değil, hepimizin sınavı, hepimizin hesaplaşmasıdır.
