Bu yaklaşım bana yıllar öncesini hatırlattı. 90'lı yıllarda izlanda ile inönü stadında milli maçımız vardı ve o günkü izlanda milli takımında oynayan futbolcuların da başka işleri vardı. yani tam profesyonel sporcular değillerdi. takımın 8-9 oyuncusunun başka meslekleri vardı ve futbolu ikinci iş yani amatör klasmanda yapıyorlardı. gazeteler alay ederek isimlerini yazıp yanlarına mesleklerini koydu. kimisi itfaiye çalışanı, kimisi kasap, terzi vs idi.Maç öncesi çirkef ve cahil basınımız sanki bu türk milli takımı brezilya imiş gibi izlandayla itfaiyeciler, kasaplar, şunlar bunlar diye dalga geçtiler. Maç inönü'de 1-1 bitti, hiç beklenmeyen, hesapta olmayan bir skordu, galibiyet şartken yine birçok kere böyle sonlar görmüş kibirli bir milli takım olarak yine rezil rüsva olmuştuk, göte gelmiştik. Adamlar çok sağlam çıkmıştı, defansları çelik gibiydi. Neyse o beraberlik tam hatırlayamıyorum bizi elemelerden etmiş olabilir ya da bayağı bir işler karışmıştı en azından. bizdeki bu şımarıklık, kibir, puan hanesinde andora maçı öncesi sadece 3 puanımız olduğunu görmezlikten gelen bu spor basın yaklaşımı olduğu sürece ben hep böyle ıkına sıkına top oynayan, puan kaybeden iğrenç bir milli takım istiyorum ki biraz burunları sürtsün. futbolcusu şımarık, ruhsuz. milletin artık milli takım umrunda değil. Ayrıca o başlıkları salyarak saçarak gazeteye koymayı kabul eden editörün o aşağıladığı avrupalı garsondan çok daha ezik, renksiz ve fakir bir hayatı vardır da farkında değildir. bu da olayın trajikomik olan yanı.
