onca çabayla o uyuz sarı zarfı aldıktan, sınava girdikten sonraki en önemli checkpoint kesinlikle askerlikte ilk gecedir. bunu ne şekilde atlatacağınız sizin ruh halinize ve şansınıza bağlıdır tabi. evet, evden ve yatağınızdan uzak kalmış olabilirsiniz ama bunu dünya meselesi yapmadıktan sonra, mis gibi de geçer bu ilk gece. tek gereken şey, istemeye istemeye de olsa, yaşanacakları en baştan kabullenmiş olmak. eh zaten kabullenmenin ilk adımı askerlik şubesinden başlamış, bırakın gelsin devamı.
bundan tam 8 ay önce bu saatlerde, kendimi en kötüsüne hazırlamak adına bu başlık altındaki tüm entry'leri okumuştum. zira hemen hemen herkesin bıkmadan usanmadan yerden yere vurduğu bu geceyle alakalı merakım ve telaşım son derece artmıştı. entryler ilerledikçe yüzüm buruşmaya başladı. ardından ise buz gibi bi kanıksama da beraberinde geldi. ama ne yalan söyleyeyim, yazılanların hiçbirini yaşayamayacak durumdaydım o gece. askerlikten önceki son gecede, sabaha karşı 4-5'te yatmaya alışmış olan bünye doğru düzgün uyuyamadı bile. teslim olduktan sonraki ilk birkaç saat boyunca süren koşuşturma beni iyice turşuya çevirdi. kamuflajı üstüme geçirdikten sonra ''asker mi oldum ben şimdi? :('' triplerine bile giremedim tüm bu enerjisiz halimden dolayı. ve sonra, en sonunda, yatağa yatmamla gözlerimi yumup uyumam bir oldu. koğuşa kimler geldi, kim ağladı, kim osurdu duymadım bile. öyle de deliksiz, rahat uyudum ki hala aklımdadır. askerlik süresince bi daha da o kadar rahat uyuma şansım ise maalesef olmadı...olamadı... şaka lan şaka, eninde sonunda bitirip geliyorsun işte, yemişim ilk gecesini, son ictimasını.
