çoğunlulukla öğretmen çocuklarıdır. evde kitabın içine gömülüp sosyalleşemedikleri için iki lafı bir araya getiremezler aslında. çoğunlukla şişman, pinti ve hiçkimse tarafından sevilmeyen kişilerdir. tenefüsde herkes hayatını yaşarken kendisi ya yapılanları izleyip öğretmene şikayet eder yada yine canı kitabına gömülür bazende kantine inip simit, ayran alır ve sakin sakin yemeğe başlar. beden eğitimi ise kesinlikle birdir ama beden öğretmeni "bütün dersleri beş, bir verirsek olmaz şimdi" diyerek beşi basar. sene sonunda ise karneyi aldığı gibi eve koşar "anne, baba bakın hepsi beş" anne, baba bu durumu önceden tahmin ettikleri için "afferim yavrum" der geçer ve hiç bir hediye almazlar. alsalar bile onu inanılmaz şekilde kısıtlarlar. ve bütün bunların sonucunda oks birincisi olur. Lise de böyle geçer. daha sonra üniversiteyi bitirir. ama o da ne yoksa bu ülkede iş bulacağını sanar? ve iş bulamaz. Peki ne oldu bütün o sorular ve hayat boşa gitti. ve başlar iş dilenmeye.
(bkz: böyle hayat olmaz olsun be)
