Aslında kime sorsan yalnızdır ve hayatında tek eksik ise onu tamamlayan bir insandır mutlu olmak ister , çabalıyormuş gibi davranır. ve her an geleceğini umut eder yalnızlığına son verecek kişiyi...
Ama gel gör ki ne zaman karşısına biri çıkarsa o yalnız kadının ; birden kleopatra kesilir beğenmez onu , kabul etmez , tek laf söylemesine izin vermez ama bilmez ki onun içindeki sevgiyi aşkı göremez. kördür çünkü gözleri
Sonra birden bakar etrafına o yalnız kadın gene yalnızdır ve hiç umursamaz o aşk genci çünkü ona göre o daha iyilerine layıktır ... o an gözlerini açsa baksa o aşık gence belki hayatında hiç mutlu olmayacağı kadar mutlu olur o aşık gençle
En sonunda o yalnız kadın ya yalnızlığını devam ettirir sonsuza dek sıfatlaşır onda yalnızlık yada görüşüne aldandığı bir aynayla devam ettirir hayatını aynayı sevdiğini sanır ,belki bazen gerçekten sever ama bilmez aynanın sadece görüntüsünün güzel olduğunu kalbinin ise cam olduğunu
Bilmez aynanın sinirlendiğinde keskin olduğunu , keser kanatır her yerini tüm bedenini ve belki anlar o yalnız ve terk edilmiş kadın mutluluğun sadece aynadan değil yürekten olabileceğini
Yalnız ve terk edilmiş kadın cam kırıklarından verdiği acıyla aşk olmaktan korkar artık gönlünü gözünü kapatır dünyadaki tüm erkeklere. Sevgisini gizlemeye çalışır artık yüreğindeki cam kırıklarını çıkarıp atmak ister yarasını sevgiyle kapatmak ister
O aşık adam ise vurur kendini bilinmezliklere savrulup gider oradan oraya kaybolmuş benliğini tekrardan toparlamak ister i savrulurken o aşık adam gene rastlar o yalnız ve terk edilmiş kadına savrulan bir yaprak gibi konar toprağa gerçekten ait olduğu yere
içinden geçirir aşık adam belki der belki bu sefer farklı olur
(bkz: mutuuuu)
